In elke relatie ontstaan er vroeg of laat ongemakken
Die ongemakken komen altijd op hetzelfde neer: je bent van slag omdat je je niet gezien voelt, niet gesteund, afgewezen, aangevallen, genegeerd, etcetera. Er komt dan woede op, angst of verdriet. Je gaat aan jezelf, de ander of de relatie lopen sleutelen: je zoekt naar oplossingen, naar veiligheid of geruststelling. Daar is niets mis mee, maar dezelfde gevoelens worden vroeg of laat weer opnieuw getriggerd. Je komt weer uit bij hetzelfde. Op die manier blijf je een speelbal.
Op het punt van ongemak in relatie vindt meestal een schrikreactie plaats. Je voelt je namelijk ergens bedreigd of je voelt dat de relatie bedreigd wordt. En daarmee dus ook jijzelf. Dit heeft geen geruststelling nodig, maar herkenning. Herkennen dat jij het bent die in die reactie aanwezig is.
Het is immers jouw reactie, het zijn jouw gevoelens, jouw gedachten.
Als je niet volledig aanwezig kunt zijn bij deze gevoelens van ongemak dan zal dit ongemak je denken, doen en laten beïnvloeden. Wat namelijk meestal over het hoofd gezien wordt, is dat je niet reageert op de feitelijke situatie, maar op jouw interpretatie ervan. Allereerst ben je er niet bewust van, dat je aan het interpreteren bent. Je gelooft dat hetgeen wat je denkt en voelt helemaal waar is. Je gedachten en gevoelens dijen uit, het verhaal en het ongemak wordt groter. Zo raak je verder van jezelf vandaan. Je raakt van huis, je raakt op drift.
Aanwezig zijn en niet fixeren
Deze gevoelens van ongemak en het erbij aanwezig zijn in relatie is de springplank naar ware vrijheid en geluk. Voorwaarde is wel dat je de ervaring (wat voel ik, wat vind ik ervan, etcetera) ondergeschikt maakt aan het aanwezig zijn. Zonder die ervaring te ontkennen overigens!
Het is de kunst om wat er in jou loskomt niet te fixeren. Er zijn twee manieren van fixeren:
- reductie
- geloven dat het echt waar is
Beide zijn extremen. Een voorbeeld van reductie is bijvoorbeeld zeggen: “Het zijn maar gedachten”. Hiermee ontken je dat er wel degelijk iets in je gebeurt. Een voorbeeld van geloven dat het echt waar is, is bijvoorbeeld door te zeggen: “Ik voel het en daarom is het waar”.
Op zich zit er waarheid in beide stellingen, maar beide extremen ontkennen elkaar. Het is dus niet fout om dit te doen, maar het is eenzijdig! Als je fixeert stol je de open werkelijkheid en verlies je tevens je presentie en daarmee je Zijn. Stol dus niets, dan ben je het Hart en zo ben je dan ook naar alles. Zo ben je Liefde.
Openheid
De kunst is dus om te zien dat het open is. Je laat het waar zijn, maar je beseft tevens dat het niet echt is. Het zijn gevoelens en gedachten die al in jou aanwezig zijn. De schrik die je voelt is oude schrik van eerder. Die kon je destijds niet herkennen: Je was niet present bij het ongemak, de schrik. Je ging er bij weg. Maar gelukkig krijg je steeds weer de kans dit alsnog te herkennen als ‘jij’. Als je je realiseert dat jij het bent, kun je ontspannen en toont het potentieel zich. Het wordt presentie en presentie is altijd open, ruim, vrij, stromend en gelukkig.
Als het open is dan kun je ontspannen en zo ontdekken dat jouw Aard in elke reactie verstopt zit. Dus ook in jouw reactie van irritatie, boosheid, angst en verdriet. Als je kunt ontspannen in je Aard dan vind je jezelf. De kunst is dus om niets te verwerpen, noch vast te maken. Zo hervind je je presentie, jouw grote Hart.
Dan zal je ook merken dat alles op dezelfde plek te vinden is. Als je bijvoorbeeld eenzaamheid helemaal kunt toestaan, dan vind je op dezelfde plek ook verbinding. Omgekeerd gebeurt hetzelfde. Als je eenzaamheid niet kunt toestaan is het moeilijk verbinding te vinden. In jouw presentie is alles aanwezig, precies op de plek waar je het niet verwacht. Smart en geluk bevinden zich op dezelfde plek!
Dus neem wat er wakker wordt niet te serieus, maar diskwalificeer het evenmin. Wees respectvol naar wat vastzit, dat is altijd waar je mee start. Dankbaar dat het zich toont, dat het in relatie ‘waar’ mag zijn. Hier ga je niet diskwalificerend mee om, maar je buigt ernaar, alsof de Boeddha erin verstopt zit. In elke reactie zit liefde die daarin gestold is geraakt. Als jij het helemaal waar kunt laten zijn zonder het te stollen, gaat alles stromen. Er zo mee omgaan is een grote gift van jou aan jezelf, de ander, de relatie en de wereld. Het is respectvol, waardig en erend.
Aanwezig zijn voorop zetten
Als er in relatie iets gebeurt dat jou van slag maakt, wordt jou en de ander de kans geboden om te oefenen in het volledig aanwezig zijn: Presentie vooropzetten in plaats van het uitwerken, analyseren, verklaren, oplossen of veranderen van het ongemak. Als jij present bent samen met de ander dan is die presentie zelf de voorbode van spontaan geluk en vrijheid. Een klant verwoordde het als volgt:
Wanneer oud zeer werd aangeraakt deed ik in plaats van meteen vanuit emotie te reageren even niks, haalde een paar keer diep adem en herinnerde mezelf aan de oefeningen die we hebben gedaan tijdens de bijeenkomst. In mijn hoofd herhaalde ik de stappen: “Wat neem ik waar, wat is mijn interpretatie, welke gevoelens roept dit op, welk gedrag is zichtbaar?”. Een aantal keren lukte het om te zien dat dit alles, dit hele gebeuren alleen plaatst vindt in mijn Geest. Dat mijn hele wereld plaats vindt in mijn Geest en begonnen langzamerhand dezelfde uitkomsten steeds centraal te staan: eenzaamheid, het gevoel niet goed genoeg te zijn etc’. Dit zien maakt me zo vrij, heerlijk!
Binnen Zijn & Worden besteed ik momenteel veel aandacht aan deze techniek omdat ik meer en meer zie dat verstorende emoties ons behoorlijk bepalen. Vaak worden ze onderdrukt, worden we erdoor bepaald of leven we onze emoties uit. Dat is jammer omdat ze een bron van kracht en energie vormen als we ze weten te kanaliseren.
In September start er een Jaartraining over emoties: op deze pagina vind je meer artikelen en video’s over dat onderwerp.
Laat me vooral weten (bijvoorbeeld hieronder) hoe dit artikel tot je spreekt!
Michaël